دوست داشتم وقتی که داغونم ، یه نفر بیاد بزنه رو شونه هام و بگه :
” قوی باش مرد ! من هم تنهام . . . ”

بعضیا باید انقدر بمونن تو ” کَفِت ” که خوب تمیز شن . . .

پس قدر خودتو بدون...!!!

احتیاط !
در این شهرِ لاکردار
تمام کوچه باغ های عاشقی!
به اتوبان های تنهایی وصل می شوند…!!!

چقدر عکس دو نفره داریم !
من و تنهایی . . .

شب ها پرنده هایش می روند !
روزها ستاره هایش !
ببین !
آسمان هم که باشی باز تنهایی . . .!!!

خدایا به تو سپردمش . . !
فقط یه خواهش دارم . . !
یه روزی . . !
یه جایی . . !
بغل یه غریبه . . !
مسته مست . . !
بدجوری یاد من بندازش . . !

همیشه مادر را به مداد تشبیه میکردم!
که با هر بار تراشیده شدن، کوچک و کوچک تر میشود…ولی پدر ...
... ... ... ...
یک خودکار شکیل و زیباست که در ظاهر اباهتش را همیشه حفظ میکند
خم به ابرو نمیاورد و خیلی سخت تر از این حرفهاست
فقط هیچ کس نمیبیند و نمیداند که چقدر دیگر میتواند بنویسد …
بیاید قدردان باشیم ...
به سلامتی پدرا...