روزی از عابری پرسیدم:زندگی چیست؟

خندید و رفت.

از عابری دیگر پرسیدم;او نیز خندید و رفت.

و از عابر دیگری پرسیدم و پاسخ او جز خنده چیزی نبود.

بعدها هر سه عابر را دیدم;در صبح عابر اول را دیدم که می گریست و میگفت:عارفی خوب است و من لایقش نیستم.

در ظهر عابر دوم را دیدم که او هم در حالی که می گریست گفت:عاشقی خوب است و من لایقش نیستم.

تازه شب شده بود که عابر سوم را دیدم;در حال گریستن بود و گفت:شهرت و مادیات خوب است ولی من لایقش نیستم.

.

.

.

.

آخر شب که به روز پر مشغله ی خود نگاهی کردم,فهمیدم:

“هر سه عابر یک شخصیت بودند.شخصیتی که خدایش را به خاطر عشقش و عشقش را به خاطر شهرتش از دست داده بود.اما شهرتش را برای چه از دست داده؟؟؟؟؟؟؟

شاید برای روحی که لایق هیچ چیز نبوده…!!!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: